Doe een grouponneke. Pure verwennerij.

Vroeger was het: knip een couponneke. Nu, doe een grouponneke. “Drie uur pure verwennerij!” geilde de aanbieding. Een duo-arrangement. Wat we er allemaal niet voor kregen: diverse soorten massages, scrubbing, … het kon niet op.

Mijn echtgenote en ik melden ons aan. Na wat gewacht, mogen we binnen in een kamer, omkleden, een badjas en slippers aantrekken. Een blond meisje, kort kopje, brengt ons thee. De aanbieding: “verwelkoming met vruchtenthee!”. We wachten. Dan wordt ons elk een voetbadje gebracht waarin we een tijdje mogen zitten. Een voetbadje. Geweldig idee. Dat was lang geleden. Het meisje zegt dat we rustig onze tijd mogen nemen. Ik staar verlangend naar de twee massagetafels. Er liggen 2 bloemetjes op. Ik denk aan Bali en Vietnam (zie foto). Nella vraagt even aarzelend, komt er nog een meisje? Neen, zegt ze, niet nodig hoor, terwijl ik de ene doe, krijgt de ander een lava-behandeling.

Dan is het moment suprême daar. We mogen gaan liggen, gezicht in zo’n rond gat en ze begint mijn rug wat in te smeren met chocolade en dan suiker veronderstel ik. Ja daar stond iets van in de aanbieding. Chocoladepeeling! Dan veegt ze het netjes weer af. Het zal wel ergens goed voor zijn. Dan is het aan Nella. Ik krijg in verdere afwachting drie stenen op een handdoek langs mijn ruggengraat. Allicht moeten die warmte doorgeven, maar ik voel niks. Maar ik mag wachten, noem het tot rust komen. En leef dus in hoop en verwachting. Straks komt het. Dan is het weer aan mij. Ha, ik wordt weer ingesmeerd en nu wrijft ze met warme stenen langs mijn rug. Aha! Ik had in mijn leven al vele soorten massages en behandelingen van allerlei aard waaronder hotstone. Ik ben er niet kapot van en hé het is al weer voorbij. Dan mag ik me omdraaien. Er wordt een lap bovenop mijn ogen gelegd en ik krijg … drie stenen die ik nauwelijks voel, nu op borst en buik. Vraag me af wat Nella er van vindt.

Maar ik wil ontspannen. Het kan. Ik voel het. Het zal lukken, Niets houdt me tegen, ik ga in een soort halveslaapmodus, mijn scherm springt af, alles op halve kracht, sluimertoestand. Helemaal uit mezelf. Heerlijk toch.

Er wordt aan mijn onderbenen gewreven met een crème. En mijn voeten. Nu komt het, de befaamde reflexologie. Ik verlang hoe ze druk zal zetten op diverse pijnpunten in de voet en welk een verlossing dat met zich zal meebrengen. Nella merkt ondertussen even op dat ze geen stenen kreeg, maar dat is niet erg, is het antwoord…

Ze streelt mijn voeten. Neen, ze speelt gewoon met mijn voeten. Maar dat was het. Ik krijg weer drie stenen voor een tiental minuten. Nella’s beurt. Die werd al half hysterisch toen ze las: en ze doen ook reflexologie! Het blijft stil aan haar kant.

Dan ik weer. Met een soort ijzeren lange tanden wordt wat door mijn haar gegaan. Als het aan mijn vrouw is, kijk ik schuin en zie wat een onnozel gedoe dat is. Dan barst de bom. Ik hoor opeens Nella roepen: juffrouw, wilt u onmiddellijk de directrice roepen aub. Het meisje gaat weg. Nella barst uit. Denk je dat ik wil betalen voor zo’n nutteloos gekrioel in mijn haar met zo’n speelgoedje van de Blokker?

Het blondje komt terug en zegt dat de eigenaarster straks ter beschikking zal staan. Nella vaart uit. Er moesten hier tenminste twee meisjes staan om twee mensen te behandelen. De, nou ja, masseuse begint ons uitgebreid gelijk te geven, en dat ze dat ook vindt. Ik hoor duidelijk dat ze niet verrast is, noch dat dit de eerste keer is. Bon, wat krijgen we nog, vraagt Nella. U kan nog rustig wat blijven liggen, zegt ze, en dan krijgt u nog een drankje. Na onze reactie, we zijn geen 2 uur binnen, juffrouw, stelt ze voor om een gezichtsmaskertje te leggen. Dat kan niet, ik ben geschminkt, zegt mijn eega. Mijnheer? Ik, heu, een maskertje? Ik? Heu, doe maar. Een tijd later lig ik met een combinatie van elementen waarvan ik alleen het substraat klimop onthouden heb op mijn smoel. En met een rond watje op elk oog.

Nella insisteert ondertussen op zijn minst een nekmassage te krijgen. Oef, heb ik er nog iets aan, mompelt ze. Het meisje stelt dan voor, misschien kan ik toch nog de benen doen? Maar mijn vrouw is het beu, staat op en kleedt zich aan. Ik kan niet. Dat maskertje! Juffrouw!

We willen geen drankje meer, nee Nella wil de directrice! Nu! En zegt me, kom er niet tussen hé, laat me doen.

Aan de receptie wordt het een clash tussen vrouwen. Mevrouw, weet u wel wat echte reflexologie is? Da’s niet strelen. En zo gaat het over en weer. En waar was die kleur- en lichttherapie? Blijkt de algemene verlichting uit “speciale dure” led’s te bestaan. Ik vraag me af wat dit kan doen als je de ene helft van de tijd met je gezicht naar beneden ligt of met een blinddoek over je ogen. Ik vraag me maar niet af wat de “geurreis van rug, nek, decolleté en halszone” was, noch waar die Thaise spine-massage bleef. O, en ik lees dat de hoofdmassage “met speciaal apparaatje!” (Nella: van de Blokker!) “headspinning” heet. Klopt. Het ziet eruit als een spin en het voelt ook zo. En die stenen? Dat moet de lava-rugverwarming (nou ja, warm?) geweest zijn.

Twee meisjes? Als u 300€ betaalt , dan doen we dat, wordt er gerepliceerd.

Aha. Dat is het hem, ze maken een deal van 99€ ”voor een waarde van 300€!”. “U bespaart 201€!” blokletterde de aanbieding, maar je krijgt slappe kost ter waarde van 49,5€ per persoon. Maar weet u hoeveel u betaalt in een vijfsterrenhotel voor drie uur, meneer? Heu mevrouw, we weten dat en hoe je behandeld wordt met twee tegelijk ook…

We geven het op. De woorden afzetterij, oplichting, bedriegerij... knetteren nog even door de lucht. En ik bedenk: als de bedoeling van verwennerij wil zeggen, wij zorgen ervoor dat u uw tijd verliest…. “Take your time” … chapeau, wat een marketingplan!

Raad: doet u een grouponneke? Stel uw verwachtingen minimum voor twee derde bij. Mentale voorbereiderij op pure verwennerij.

Waarom de beiaard van het Brugse Belfort geen top 3 maar mijn vier moet spelen.

In Bruggespraak worden de Bruggelingen uitgenodigd om hun top 3 van liedjes die ze door de beiaard over de stad willen horen in te sturen voor een top 10-concert op 15 april.

Een top drie vind ik eigenlijk een beetje banaal. De beiaard en een hitlijst. Mmm. Enerzijds, waarom niet. Anderzijds, het klinkt als vloeken in de kerk. Klokken en populariteit, mag het iets meer zijn?

Klokken riepen/ roepen op. Letterlijk. Zege en triomf. Of vroeger: alarm, brand, vijand, gevaar. Of gewoon: kom en vereer de Heer. Of om 8 uur: lig jij nog in bed? Of hoogdag. En bij feesten en iets bijzonders.

Het belfort, symbool van de vrijgevochten burger, is voor ons allen een baken. Het letterlijke centrum van de stad. Het ijkpunt. Zo ook voor de tijd. Om het kwartier klinkt een melodie vanaf de toren, onze hallentoren. Luister! We zitten op het uur, een kwartier erna, op het halfuur… Voor de binnenstadbewoners brengt het gelui de tijd aan, waar je ook bent. Wat een zegen.

Ik ben geprivilegieerd. Niet iedereen heeft een stille tuin vlakbij “d’olletorre” waarin het soms heerlijk genieten is van een privébeiaardconcert zonder randgeluiden. Maar om het kwartier wordt eenieder die binnen het ei vertoeft, gewezen op de tijd. Die niet stil staat. Met galmende tot frivole klanken. Enkele seconden lang een regeltje muziek uit de torengaten, gedragen door de wind.

Ik stel voor, i.p.v. een top 3, mijn vier. De vier momenten binnen het uur, telkens terug, met klank een samenvatting van ons Brugge-gevoel te (be)spelen. Ons zijn in de tijd.

Op 1: ”Vier weverkes zag men ter botermarkt gaan…” (oud volksliedje). Erfgoed. Vlaams. Geschiedenis. Ik zie geen weverkes meer of ze moeten Bart heten. De herinnering. Maar nog naar de Markt gaan. Oubollig en ‘n beetje grappig, Schiet spoele, sjerrebekke spoel za. Het verleden. Kortom, Brugs dus.

Op 2: “Der Vogelfäger bin ich ja“ (uit Die Zäuberflöte van W.A. Mozart). Papageno staat slechts een straat verder voor de stadsschouwburg het symbool van muziek te zijn. Samen met de verkoperde noten op de grond. Belichaming van kunst en cultuur. Levenskunst. Opgewektheid. “Stets lustig, heisa hopsasa!” “Hogere” cultuur. En dus Brugs. De vrolijkheid is meegenomen.

Op 3: “Zie ‘j van Bruhhe, zet ‘j van achteren” (Willy Lustenhouwer). Humor en zelfrelativering. Je moe’ van voaren in de reeke nie’ gon stoan. Volks en puur en “lagere” cultuur. Brugser kan het niet, en dat om het uur…

Op 4: “What a wonderful World” (Douglas-Weiss, bekend van Louis Armstrong). Internationaal gekende song. De titel spreekt voor zich. En nodigt uit tot verwondering en een positieve kijk op het leven. I see friends shaking hands saying how do you do. Toeristen zullen het herkennen. Na verleden, klassiek, volks, iets (nou ja) moderner. Of moet het echt recenter? U2: Beautiful day iemand? De stad ontvangt bezoekers from all over the world en vraagt: is het hier niet mooi? Brugge als schone plek waar het goed wonen en leven is. Ontdek en geniet van wat we bieden. Op alle vlak. Levenskwaliteit? Da’s Brugs.

Kijk eens wat mijn vier verbindt… Nikske tristesse. En Brugge. De ene melodie relativeert de andere of vult ze aan. Tezamen een muzikaal staalkaartje van verwondering, herinnering, opgewektheid, humor en levenskunst. Ja daar staat Brugge voor.

“Krant splijt mond”: een korte blik in de wondere wereld van pikante zoekertjes

Dankzij streekkranten kan u wekelijks een portie hilarisch entertainment tot u nemen. Als dames hun diensten aanbieden… boer let op wat ze schrijven. Klefheid, beuzelarij en “dichten zonder uw gat op te lichten”.

Lees mee en verwonder u:

“Gangbang te X met 4 knappe meiden. Sex verzekerd.” “Echte lesbische show”. “Baue 48 jaar mollig gespecialiseerd …”

Er staan ook raadsels in: “X, 58 jaar heeft erotische massage met feeling voor senioren en koppels (gn intiem, enkel WE)”. “Elissa: diverse specialiteiten”. “Vrijblijvend op afspraak”. “Dames ook steeds welkom”. "... Door zeer lieve slanke dame vanaf 11u." Het stikt er ook van de sensuele, lieve "rijpere" dames, die mannen zoeken "die graag nog iets bijleren". Oma, laat het! Zelfs een "rijpere heer, type artiest" meldt zich. ???

Opvallend. De overal aanwezige schreeuwende zin: “Dringend meisjes gezocht! (10x). Of mooier: Wegens drukte dringend vriendinnetje gevraagd” (5x). Of: “Nieuwe meisjes welkom (5x), met of zonder ervaring”.
Que?

Wat dacht u van de mogelijkheden? “100% verwennerij en genot. Thuis, hotel, kantoor, vrachtwagen”. Wat is er mis met: tuinhuisje, caravan, bospoepen?

Leve de taal. Het gebruik van het woord verschillend. “Verschillende dames verwelkomen u” Al blij dat er niet staat: dezelfde… Ook opvallend: de woorden: terug, nieuw en aanwezig. Men noemt wat namen op en dan… “Terug! Manon”. “Nieuw: Candy!” “3 meisjes aanwezig”. "Meesteres en slavin aanwezig". Of samengevat: “Wij van Privé X zijn elke dag met verschillende vriendinnen aanwezig”. Of bij Leentje meteen alles samen: "Verschillende meisjes aanwezig. Terug nieuwe meisjes aanwezig. altijd vrijblijvend!" Zelfs... jacuzzi aanwezig in blokhut. Wij zijn "gelegen" in Brugge!

Wat moet ik hier van denken. Moeten studenten niet studeren?
Gevraagd: leuke, toffe (studerende) meisjes. Topverdienste, gevarieerd werk, specialisatie diverse relax massages, champagnebar, stabiele toekomst, inslapen mogelijk. ???

En leve de poëzie: “verschillende nieuwe meisjes ontvangen heren in hun paradijsje (moet daar geen s achter?). “X, wulps kontje, heerlijk mondje”. En wat vindt u van een bordeel met de naam "Rust der Ridders"?

Uiteindelijk breekt je hart: “Filipijnse jonge dame heeft nood aan warme knuffels en genegenheid in hechte relatie”. Gelukkig staat er een SMS-nummer bij. Betalend. Maar kom… het is voor het goede doel…