Rondreis Sicilië april 2016

De pracht en praal van Sicilië ontdekken. Van de zoutpannen van Trapani tot aan de Griekse tempels van Agrigento, en van de prachtige barokstad Siracusa tot aan de Etna en het bekoorlijke Taormina? Helderblauwe zee, mediterraan klimaat en de overheerlijke-eerlijke keuken! Een verblijf van 12 nachten in sfeervolle agriturismo's en comfortabele hotels….?

Si, andiamo! Subito!

La Bella Isola Sicilia, het is als liefde op het eerste gezicht... Je kunt er niets aan doen! Het grootste eiland van Italië, omgeven door de Middellandse Zee en verschillende culturen is het aanknopingspunt met de Arabische en Afrikaanse landen. Op het eiland heerst een gevarieerd landschap met groene wouden, goudbruine heuvels, olijfgaarden en vele citroen- en sinaasappelplantages, een keur aan geuren en kleuren. Tel daar de fraaie architectuur, het warme klimaat, de bijzondere keuken én een eigen huurauto bij op en da’s een perfecte vakantie voor ons!

14-15/04 Trapani (hotel Baglio Santacroce)

We vertrekken voor de eerste maal vanuit Eindhoven. Bij aankomst In Trapani blijken 20 tot 30 Nederlanders zowat dezelfde tourformule geboekt te hebben. Het aanschuiven bij de autohuurbalie duurt bijgevolg meer dan 2 uur, +- zelfde duur van de vlucht. Het helpt niet als de reizigers dan pas hun vouchers proberen te vinden. De bestelde kleine Lancia Y blijkt niet meer beschikbaar. Het wordt een Peugeot 308 mét (een slecht) navigatiesysteem.

 Het hotel in Valderice ligt in een mooi domein met een verpletterend uitzicht over het natuurgebied Lo Zingaro die de zee en de omliggende wijngaarden domineert. De accommodatie is in authentieke oude gebouwen en met een opleg van 15€ trakteren we ons op een seaview balcony room. Zo’n zicht is dé perfecte reisstart. Het is al 18.00 uur. Geen zin meer om op zoek te gaan naar eetgelegenheden na een dag op basis van 1 broodje. Dus dan maar het panoramische hotel-restaurant. Pure romantiek bij zonsondergang. Ik probeer de lokale Pasta Trapanese (met amandelen) 6€ en Nella een Scoglio (linguine met mosselen, vongole en gamberi). Succulent. Onze grote ogen hadden ook een calamari fritti en één à la griglia besteld, maar da’s al veel te veel. Een literkaraf uitstekende huiswijn 4€, het kan niet op. Natuurlijk vallen we als een blok in slaap.

We beginnen met de havenstad Trapani, Noordwest-Sicilië. Eerst sukkelen met het ondermaatse navigatiesysteem, even dwalen en dan naar het verste puntje: Torre de Ligny, een soort ouwe vuurtoren met de sikkelvormige havenmuren en de stad aan zijn voeten. Dwalend door de sfeervolle straten van het romantische centrum, bewonderen we barokke paleizen en karakteristiek witte vissershuisjes. Rond Corso Vittorio Emmanuele bezoeken we wat kerken en ondergaan de gezellige mengelmoes à la Siciliana. We besluiten te lunchen langs de Lungomare maar de aanbevolen osteria’s hebben hun terrassen buiten nog niet in dienst en dat is wel de bedoeling. Ik laat me dan verleiden tot het binnendringen in de oude binnenstad met de auto. Een vergissing. We moeten door steegjes waar je van spiegel tot spiegel nauwelijks 5 cm overhoudt. Alleen al daarom wil iedereen hier een kleine wagen. Er wordt gegesticuleerd, geroepen en gezucht bij het leven Maar goed. We eten ergens de bekende arancini, gevulde gefriteerde rijstballen, 1,8€. Met 2 heb je voldoende. Ik neem de hier vermaarde kuskus met vis. Komt van het Marokkaanse couscous, jawel. Sicilië was immers een eiland waar de geschiedenis overheen gegaan is en vele culturen hun invloed nalieten…

Daarom zit dit eiland zo vol diversiteit en rijkdom aan ervaringen. Het woord mengelmoes en de charme ervan, maakt misschien zelfs de essentie van dit eiland uit.

Er is een kabelbaan naar de pittoreske middeleeuwse vestingstad Erice (op een hoogte van 751 m) met een spectaculair uitzicht over Trapani en de Egadische eilanden. Met de veerboten kan je in 25 tot 35 minuten naar Favignana of Levanzo.

Maar we rijden steil en kronkelend naar boven. Er zijn best wat toeristen maar niet veel, ook Amerikanen: “So sorry about what happened with you folks” (over aanslag Zaventem) en ‘Chipanezen’… De gladgesleten kasseistraten doen Brugge verbleken en zijn bergop en -af levensgevaarlijk en wandelonvriendelijk. Nadat we uitgestorven straatjes en kronkelsteegjes en massaal veel kleine kerkjes achter ons laten, bereiken we de Castello, een echte oude versterkte burcht. Het panoramisch uitzicht naar alle kanten is verbluffend, een view over Noord-Sicilië tot Marsala. ’s Avonds kiezen we weer voor het uitstekend hotel-restaurant maar houden het wijselijk bij maar 1 gerecht al is het morgen onze huwelijksverjaardag…

16/04 Op weg naar Agrigento (Agriturismo Passo dei Briganti) 176 km

We passeren de bekende zoutpannen van Trapani, al sinds de 12de eeuw produceren deze  het beste zout van Italië. Het schilderachtige landschap met witte zoutpiramides en typisch Spaanse Don Quichotteachtige windmolentjes is een prachtig gezicht! Je kan er tussen varen, oogsten, baden, proeven maar we nemen enkel wat foto’s, hoewel de zoutpiramides in april er helaas niet zijn. We vervolgen onze weg langs de seaside, zeer aangenaam. We slaan Marsala en Selinunte over, nochtans de grootste Griekse archeologische site hier (in opp.) maar we doen morgen de Tempelvallei.
In Sciacca heb je vanaf de Piazza A Scandaliato een prachtuitzicht over de haven en de benedenstad. Voor de lunch vinden we in een wandelsteegje een trattoria vol lokale families, typisch en ongedwongen, met de TV aan en zo, waar we ons te goed doen aan een symfonie van antipasti. Op weg naar de wagen wijst een inwoner ons op “het langste balkon van Italië, Signori!”.

Op onze bestemming, een agriturismo, leidt een harde zandweg vol putten en kloven naar boven tot we gebouwen helemaal in Siciliaanse boerenstijl ingericht, bereiken. Vanwege onze jubileumdag krijgen we de beste kamer. Alles is hier eenvoudig tot zelfs primitief. Omdat het ver van alles is, kiezen we het enige menu à 20€ incl. antipasti, 2 primi, secondo, dessert, 1 liter water en 1 liter wijn. En alle ingrediënten zijn huisgeteeld en -gemaakt.

Er heerste een jolige sfeer en zowat alle Nederlanders zitten als koppeltjes aan aparte tafeltjes over en weer te praten. Ik steel de show met een onverwachte jubileumspeech waarin ik mijn echtgenote vraag of ze nog met me wil verder doen, tot groot jolijt van iedereen. Nadien kan de sfeer niet meer stuk… ook al door de zwierige, gekke Melina die allen euforisch bediend. Op vraag van Nella belooft ze de volgende dag de fameuze Cannoli Siciliani te maken (maar zal niet lekker wezen) en ze zette dan alle tafels bijeen als één lange tafeldis, wat nu ook weer niet de bedoeling was, maar er heerst vanaf dan sowiesoeen gezellig groepssfeertje. Maar tijdens de dag doet elkeen toch wat hij wil, het is echt geen groepsreis. Maar doordat ik Italiaans spreek en veel uit reiservaringen put en suggesties en tips kan geven, word ik al snel gekscherend tot “onze reisleider” gebombardeerd.

Grappige gebeurtenis. Ik vraag Nella haar getrokken foto’s naar mijn mail op mijn iPad te sturen. Blijkt ze die per vergissing allemaal naar de enige ander Wim Van Besien ter wereld gestuurd te hebben, nl. de CFO van Jetair. Woeha!

Ijs is hier ook een verhaal apart, we kwamen al jasmijnbloesem ijs tegen, mandarijn ijs en… marihuana ijs, jawel. Pistache ijs is hier zelfs niet groen, al is dit echt wel de streek ervan. We merken ook dat het hoogseizoen nog niet begon, zwembaden zijn nog niet gevuld, bepaalde voorraden er nog niet en vele herbergen zijn nog zowat leeg , maar als we op historische sites komen, ontploft het wel van de toeristen. Wat moet dat geven binnen een maand.

17/04 zondag

Met ons bezoek aan de Vallei der Tempels, wanen we ons even terug in de Oudheid. Het gebied vol eeuwenoude monumenten, intrigerende tempels en religieuze huizen vormt een van de grootste archeologische gebieden van de Middellandse Zee en werd dan ook niet zonder reden door UNESCO tot Cultureel Erfgoed verklaard. Het schitterende landschap met olijf- en amandelbomen en gekke gehoornde geiten, maken het plaatje af...

Dan trekken we naar de rotskust bij Scala dei Turchi. Afdalend tot op een strandje aan de voet. Nog geen strandweer, maar deze bijzondere rots (de 'Trap van de Turken') heeft een opmerkelijke witte kleur die prachtig afsteekt tegen het helderblauwe water van de zee.
In de vooravond probeer ik via een VPN-install de match Anderlecht-Club mee te pikken, maar dat lukt niet echt. Ik stel me dan maar tevreden met de fantastische radiocommentaar van Peter Vandenbempt op Radio één op mijn tablet.

18/04 Siracusa (Agriturismo La Perciata) 220 km

De reis gaat verder naar de kuststad Siracusa, in het zuidoosten van Sicilië. We maken een ommetje helemaal door de inlandse bergen om de betoverende Villa Romana del Casale te bezoeken. Een enorme mozaïeken vloeren- en murenweelde, uitstekend geconserveerd, wekt onze bewondering op. Lange wandelbruggen lopen door de ontelbare ruimtes. Er is massaal veel volk en je geraakt er moeilijk voorbij als je dat wil. De kunstige mozaïektaferelen moeten een titanenwerk geweest zijn.

Dan gaat het verder en doemt links de Etna dominerend op. Dan gaat het via de oostkust en Catania naar onze volgende verblijf La Perciata. Deze schenkt ons (weer eens) de mooiste luxesuite. Een grote leefruimte met terras en keuken, 2 slaapkamers en in totaal 3 grote balkonterrassen aan 3 verschillende kanten. Er is ook een zwembad, nog ijskoud. Ik ben dan ook de enige die er in zwemt en we zonnen even. Dat doet deugd na de winter…

19/04

We bezoeken het wonderlijke Syracuse. Deze karakteristieke barokstad ligt gedeeltelijk op het eiland Ortygia dat met drie bruggen is verbonden aan het vasteland. Hier vind je de historische stadskern met gezellige smalle straatjes en diverse culturele schatten (waaronder de tempel van Apollo en een imposante barokke domkerk). Geschiedenisliefhebbers kunnen hun hart ophalen bij Parco Archeologica della Neapolis, een archeologische park met onder meer een Romeinse amfitheater (dat qua formaat niet onder doet aan het Colosseum), een Grieks theater en het altaar van Hieron, maar dat doen we morgen. 

We wandelen helemaal door en rond deze leuke stad. Vooral de markt brengt sfeer. Nella koopt een stuk of dertig ricci, stekelige zee-egels waar ze verzot op is. Normaal is dit duur en ze openen al helemaal een beproeving. Maar hier werd het schaarse oranje pulpvlees reeds in een bekertje gedaan, klaar om op wat brood uitgesmeerd te worden. Njamie. Een luid taterende man maakt broodjes buiten. De ingrediënten die erin gaan, van wilde venkel over allerlei kruiden, sla en groenten, soorten charcuterie en kazen in één grote dikke smeuïge rol, levert met uitleg en entertainende show (hij werkte er 10 minuten aan) een smaakbom op, met voorsprong het lekkerste “broodje” ooit gegeten. Vijf euro, mijnheer. We zullen er met zijn twee, twee dagen van eten. Meer willen we niet, buiten een goede Nero d’Avolo van de streek natuurlijk… Ik laat bij een echte ouwe barbier een wet shave doen. In een antieke inrichting met witte schort, dik schuim met de borstel, een heel ritueel. Nog nooit voelden mijn kaken zo fris.

’s Avonds is er een gratis wijnproeverij, wat er gewoon op neerkomt dat het gezelschap enkele flessen mag soldaat maken met hapjes kaas en antipasti. Geen uitleg, niks… We trekken ons na wat gezwem, terug op ons terrassenparadijs met ons broodje….

20/04 Naar de Etna (hotel d’Orange) 131 km

Voor we verder reizen brengen we een bezoek aan Noto.

Deze puur barokke stad aan de voet van de Ibleïsche bergen dankt zijn bijnaam 'de gele stad' aan de zandkleur die in veel historische gebouwen terugkomt. Naast de talloze bezienswaardigheden en de bijzondere architectuur, kun je hier ook de overheerlijke 'pezzo duro' proberen, een lokale lekkernij gemaakt van amandelen, chocolade en andere noten. Daarna bezoeken we nog even Neapolis, de site van Syracuse. De tempelresten stellen niks voor bij wat we al gezien hebben, maar een hoogtepunt is de grot van Dionysius, in de vorm van een oor, ooit ‘ontdekt door Caravaggio’, en met een beklemmende, galmende akoestiek. Geen kathedraal, geen enkele ruimte was ooit zo’n auditieve belevenis. Er was gezang dat pure ambient werd. Een orgelpunt. Ook de tuinen vlakbij hebben iets sprookjesachtig. Onvergetelijk.
En dan naar Francavilla di Sicilia, vlakbij de Etna, met een heerlijk goed restaurant. We zwoegen ons puffend een weg door het stadje en kopen ons wat dranken, want dorst hebben we steeds.

21/04

De Etna is hét symbool van Sicilië, met 3 350 meter de hoogste van Europa, je kan wandelen over het bijzondere landschap dat aan de maan doet denken en luisteren naar het pruttelende geluid van de lava. Het is een hele onderneming om iets avontuurlijks te doen. We rijden tot op een hoog punt waar de skiliften (niet in gebruik) beginnen, maar het valt ons wat tegen. Verleden jaar zagen we de wonderlijkste vulkanische fenomenen volop in La Reunion.
Dus snel kustwaarts naar Taormina, de sjieke stad van Sicilië, d

at alles heeft om toeristen te behagen. We lopen door de gezellige Corso Umberto vol restaurants en winkeltjes en aanschouw hoe de sfeer zich omtovert tot een groot feest. Vooral het Griekse theater is de moeite waard. Ik was hier al ooit voordien en vond het al een van de mooiste topzichten ter wereld: bovenaan het theater zie je de archeologische resten als een podiumdecor, met rechts een stuk pittoresk dorp en de flanken van de Etna, van de top afglijdend in een glinsterende, zilveren zee met strandrand, bomen, kustbaantjes… uniek!

We komen de assessore (schepen) van Taormina tegen, die prompt zegt dat hij een vriend is van de Brugse burgemeester. Ze hebben dezelfde problemen. Kunnen niks anders vanwege het smalle stratenpatroon en de massa’s toeristen kiezen voor een verkeersvrije, minstens -luwe binnenstad. Ze stonden daar te discussiëren over ingrepen om niet nog meer te verstikken, want zelfs de megalomane parkeersystemen, met een reuzenlift zelfs en een streng no-go-zone beleid, bereikt nu al zijn limieten.

22/04

Niet ver van ons hotel vormt het prachtige natuurfenomeen de Gole Alcantara Gorge een ultieme attractie.

De Rivier van Venus die zich effectvol door albast en lavaformaties van de Etna boort, wordt een superleuke ervaring. In deze kloof stroomt het smeltwater van de Etna langs spectaculaire rotswanden van lava, vol watervallen. Een heerlijke wandeling vol verrassingen en foto-opportunities. Eens beneden stap ik in het ijskoude water. De legende zegt dat Venus Vulcano had bedrogen en hij uit wraak het water ijskoud liet worden. De overlevering zegt dat wie er toch ingaat het effect libido en potentie verhogend zou zijn. Mijn vrouw gilde: Neeee!!! Maar te laat…..
We lunchen inde hoteltuin, gaan ergens een ijsje eten en luieren wat. Jammer dat het dakzwembad nog niet open is.

23/04 naar Montalbano Elicona (Hotel Federico II) 162 km

De laatste stop is Montalbano Elicona, in het noordoosten van het eiland. Dit middeleeuwse dorp werd uitgeroepen tot een van de mooiste dorpen van Italië. Vanaf deze regio is een bezoek aan de Eolische eilanden zo gemaakt - dagelijks vertrekken meerdere veerboten vanuit de haven van Milazzo. Deze zeven vulkanische eilanden, genoemd naar de koning van de winden 'Aeolus', liggen ten noorden van Sicilië, o.m. de Stromboli waarlangs ik al een paar keer vaarde. Eigenlijk zijn het vulkaantoppen die deze eilandjes vormen en hier en daar kringelen er dan ook dampen op. Maar uiteindelijk doen we dat niet, want het weer valt even tegen. Het regent.

We bezoeken het dorpje. Morgen zijn hier middeleeuwse spektakels op en rond de burcht en versterkingen. We worden in sympathie genomen door een local die ons trakteert op aperitief en we blijven dan maar in dit simpele complex pretentieloos en goedkoop lunchen. ’s Avonds doe ik voor een prikje  een ‘percorso benessere’. Eigenlijk interesseert mij, meer dan sauna en bubbels, het Turks bad, maar juist dat werkt niet. Ik maak mijn beklag en mag het morgen overdoen.

24/04

We gaan naar Tindari, het bekendste bedevaartsoord van Sicilië. Langs smalle wegels, nergens een mens te zien, het is zondag, rijden we door uitbundige wilde natuur, een symfonie van veldbloemen, veel wilde venkel, gele hellingen vol brem noordwaarts, maar als we er aankomen, lijkt het hek van de dam. Tindari loopt vol bedevaarders die precies deze zondag uit hun holen zijn gekropen. Aan de vroegere Akropolis, nu een enorm plein, vind je de kerk van de Zwarte Madonna. Het is fris maar aangenaam wandelen en met schitterende uitzichten hoog boven de zee…

In de namiddag naar de wellness. Helaas werkt dat Turks bad weer niet en en Nella ondergaat een massage die snel moet gestopt worden vanwege de nerveus en helemaal niet ontspannen makende geluidsoverlast van verschuivende tafels erboven. We laten noteren dat we niet kregen wat we boekten en eten ’s avonds voor het eerst slecht en ongeorganiseerd, een kalfslapje als een lap leder en prijszettingen die niet kloppen.

25-26/04 Terug naar Trapani 286 km

Bij het uitchecken willen ze dat we de extra’s van de wellness betalen, maar dat weigeren we principieel. Nella, met haar ook Zuid-Italiaans bloed zegt: ik betaal niet wat ik niet gekregen heb. Bel de manager. Die zegt hetzelfde. Dan is ie onbereikbaar. Niks brengt iets op. Er wordt volgehouden. O.K. zegt Nella, dan vertrekken we zonder betalen. Verbluft duwt ze me de auto in en ik vertrek. Later zouden we van andere gasten horen dat er paniek uitbrak. Natuurlijk was het niet de bedoeling niks te betalen. Na een tijd belt Nella trouwens het hotel terug op en deze keer kan de manager wel bereikt worden. Deze belt ons later terug. Hij toont alle begrip en laat ons enkel de niet-gecontesteerde extra’s per factuur doormailen wat we prompt bij thuiskomst betalen. Maar dat was even amaikes….

Van Montalbano Elicona rijden we terug naar Trapani, waar we nog één nacht verblijven.

Onderweg genieten we van prachtige uitzichten en lassen een bezoekpauze in in het middeleeuwse plaatsje Cefalù (op zo'n 75 km ten oosten van Palermo). Dit betoverende kustplaatsje ligt in de schaduw van een steile rots, direct aan zee. Het waait en de zee is stormachtig maar het is een beregezellige plek. Dan passeren we Palermo, gaan we niet in, maar voor het laatste stukje naar Trapani willen we nog het prachtige klooster en de kerk van Santa Maria La Nova in Monreale zien, een orgie van mozaïeken en bladgoud. De zichten naar beneden op Palermo zijn het laatste hoogtepunt van deze reis. We eten een pizzaatje en rijden de rest van het langste traject van deze vakantie naar hetzelfde starthotel waar uitbundige afscheidsdrinks en traktaties van de hotelbaas (likeuren met allerlei smaken in biberonflessen) ons ten dele vallen. En natuurlijk eten we nog een … Scoglio. Morgen vliegen we terug…

Enkele bedenkingen, nabeschouwingen, leuke herinneringen.

Ik: “Kijk Nella, er hangt witte rook boven de Etna!” Zij droogjes: “Habemus papam”

Ik: “welke vis eet je? Zij: “De vis van de dag”.

Na de reis: Hoe was Sicilië? “ ’t liep daar vol Hollanders”.

Sicilië: je begrijpt er niks van, probeer dat ook niet rationeel. Het simpelste is er niet of slecht georganiseerd, maar als je je niet opwindt, valt alles uiteindelijk toch ergens in zijn plooi.

Publieke toiletten bv zijn meestal een ramp: geen toiletpapier of de sjas werkt niet en de regering heeft duidelijk bezuinigt op het departement “toiletbrillen”.

Café cremino freddo, kleintje met room, heerlijk.

De Barbazzale wijn, een druivensoort gekweekt op de lavagrond van de Etna is wel bijzonder. Licht complexe structuur maar toch zacht, vol en rond, jong maar smaakvol, ideaal bij niet gesofisticeerde gerechten. Het is een iets anders dan de wel lekkere Nero d’Avola.